مرور روایتی شیوه ی سنتی مرور متون است. در این گونه مرور، پژوهشگر در پی خلاصه کردن یا ترکیب مطالعات قبلی در مورد یک عنوان مشخص و نه یک سوال پژوهشی از پیش تعیین شده است که گاهی حیطه وسیعی را در بر می گیرد. پژوهشگر در این نوع مرور بیش تر به مطالعاتی توجه دارد که از دیدگاه خود او حمایت می کنند. در واقع او با این کار می خواهد اهمیت دیدگاه خاصی را نشان دهد. بدیهی است در این نوع مطالعه، پژوهشگر تمام مطالعات را مد نظر قرار نمی دهد و برخی از آنها را نادیده گرفته می گیرد. در نتیجه حاصل کار، معرف کل دانش درباره ی آن موضوع نیست و از این رو، قابلیت تعمیم ندارد. هم چنین در این نوع مرور، نویسنده متون اولیه را از حیث میزان تورش و کیفیت مورد ارزیابی نظام مند و سخت گیرانه قرار نمی دهد. در مرورهای روایتی استخراج داده ها نیز روش مند نیست و برخلاف نتایج اغلب کمی مرورهای نظام مند، نویسنده در مرورهای روایتی صرفا به توصیف ساده و به طور عمده کیفی از نتایج مطالعات انتخاب شده، اکتفا می کند. هرچند در این شکل از مرور الزاما شیوه معینی برای ترکیب و تحلیل نتایج وجود ندارد اما برای این مهم ممکن است از روش های تحلیل موضوعی (thematic analysis)، تحلیل گاه شماری (chronological analysis)، چارچوب های مفهومی (conceptual frameworks)، و تحلیل محتوا(content analysis) و جز آن بهره گرفته شود. با توجه به مواردی که در بالا ذکر شد هر چند خواننده با خواندن مرورهای روایتی به درک جامعی از مساله نمی رسد، اما متوجه اهمیت موضوع پژوهش می شود، می تواند نقایص موجود در دانش در مورد آن موضوع را دریابد و حتی برپایه آن سوالات پژوهشی و فرضیاتی مطرح کند. هم چنین مرورهای روایتی می توانند به شکل موثری برای مقاصد آموزشی در مقالات و کلاس ها یا در مواردی که در باره عنوان مورد نظر منابع و داده های کمی وجود دارد به کار گرفته شوند.

Nowadays, the fundamental role of having a purpose for life in physical and mental health has been confirmed. According to victor frankl, presence of a purpose in life gives life a meaning and increases resilience against pains and traumas. The importance of the purpose in life construct reveals the need for a reliable and valid tool to measure it. Crumbaugh and Maholick's purpose in life questionnaire is the first and one of the most applied tools for the assessment of life's purposefulness. The aim of this research is to determine the factor structure of purpose in life questionnaire. The questionnaire was administered on 206 students who were selected through random stratified sampling at Ferdowsi University of Mashhad. Exploratory factor analysis showed that there are two factors "comprehension" and "purpose" and this finding were confirmed by confirmatory factor analysis. Altogether results of this research showed factor validity of the purpose in life questionnaire with a two factor pattern

لالایی های ایرانی بخشی از ترانه های عامیانه و ماندگار و کهن ایرانی است که ریشه در گذشته های دور دارد. سراینده نخستین لالایی ها بر ما معلوم نیست؛ اما سادگی زبان و نیز کاربردی بودن آن ها در میان مردم دوره های مختلف، یکی از رازهای ماندگاری این ابیات زیبا است. لالایی ها افزون بر آن که نوای آرام بخشی برای خواب کودک بوده اند، راهی برای بیان دردها و رنج های مادران نیز بوده اند و این خود پیوندی میان ادبیات زنان و ادبیات کودکان برقرار کرده است. مادر، کودک را هم راز خود دانسته و از نگفته های خود با او سخن گفته است. این سخنان شنیدنی هرچند که ساده بیان شده اند؛ اما در خود ساختاری دارند که در این مقاله، از دیدگاه روایت شناسانه بررسی شده است. در پژوهش حاضر نخست به بیان شاعرانگی در لالایی ها و سپس به توضیح چیستی روایت و ساختار آن و در پایان به بررسی ساختار روایت در لالایی ها پرداخته ایم. در این لالایی های همچون یک داستان، ساختار روایت با بخش هایی چون زمان، مکان، راوی، بازگشت به گذشته، کنش رو به اوج، بحران یا گره فکنی و گره گشایی و ... دیده می شود.

از جمله بررسیهایی که در روشن کردن سازوکار روایت به موفقیت چشمگیری دست یافته، تجزیه و تحلیل تودورف و روش او در بررسی قصه های عامیانه است. او نخست بر اساس نوع ارتباط منطقی واحدهای ساختاری، دو نوع روایت را از یکدیگر تمیز می دهد: روایت اسطوره ای و ایدئولوژیک. وی با برشمردن ویژگیهای روایت اسطوره ای این نوع روایی را از جنبه های مختلف مورد توجه قرار داده است. تودورف با کشف ساختار این گونه روایتی، نظریه دستور جهانی خود را ارایه کرده است.این نوشته با برسی و تحلیل هفت پیکر، ساختار روایی آن را در دو مقوله صفت و فعل بررسی می کند. بدیهی است کشف ساختار این اثر راهگشای ما در کشف ساختار آثاری مشابه و درک نظریه دستور جهانی روایت خواهد بود.به این منظور ابتدا توضیحی درباره نظریه تودورف داده می شود. سپس ساختار روایی صفت و فعل در هفت پیکر بررسی می گردد.

افلاطون دسته ای از هنرمندان (به ویژه شاعران) را به دلیل تاثیرگذاری منفی بر جوانان، از آرمانشهر خویش بیرون افکند ولی پیش از بیرون راندن آنان، داستانگویی و روایتگری را از ایشان گرفت و در زیر ردای فلسفه خود پنهان کرد. به یمن این شیوه های هنری است که تاثیرگذاری اندیشه های افلاطون در رساله هایش دو چندان گشت و همچنین کیفیتی زیبا یی شناختی و هنری به خود گرفت که در تاریخ اندیشه و هنر بشری پیوسته مورد تامل قرار گرفته است. رساله های افلاطون به دلیل داستانگویی و گفتگوی میان شخصیت ها، نمونه ای مناسب در بررسی این ادعاست که روایت می تواند شیوه ای برای دستیابی به شناخت باشد.در این مقاله، ساختار کلاسیک روایت به ویژه درام در یکی از شاخص ترین رساله های افلاطون به نام تئای تتوس به روش توصیفی - تطبیقی بررسی می شود تا روشن شود که این رساله نمونه ای از هنر افلاطون در کاربرد ساختار روایی برای انتقال معنا و اندیشه است و همچنین توان سنجیده شدن در چارچوب های دیگر از نگره های روایی را دارد.

آسیب شناسی گونه های نوشتاری انواع متون مکتوب در تلویزیون ایران نشان می دهد، به طور روزافزون سازندگان برنامه های مختلف تلویزیونی، ساختارهای اصولی نوشتن را زیرپا می گذارند و خواسته یا ناخواسته، کیفیت برنامه های تلویزیونی را تنزل می دهند و ظرفیت تاثیرگذاری فرهنگی و هنری برنامه های تلویزیونی را کمتر می کنند. به نظر می رسد بسیاری از سازندگان برنامه های تلویزیونی یا به طراحی و زیربنا بودن متن اعتقاد ندارند، یا دارند، اما قواعد آن را نمی شناسند و به ناچار یا به بهانه های مختلف (مثل شتاب تولید، ولع آنتن و...) اهمیت ساختار نوشتاری را در تلویزیون نادیده می گیرند. همه زندگی با ظرایف تمام روابطش در تلویزیون جریان دارد و به جای آنکه رسانه تلویزیون آینه زندگی باشد و مسائل آن را بازسازی و بازتاب دهد، در جهان امروز، در بسیاری مواقع این زندگی است که آینه تلویزیون شده و نقش و رنگ آن را به خود گرفته است.براین اساس، نوشتار تلویزیون، همان قدر که واقعیت ها را برملا کرده، توانسته در کتمان آنها نیز قدم بردارد. لذا در این راستا پژوهش حاضر تلاش دارد با روش تحلیلی – توصیفی، به بررسی و واکاوی ساختار متن روایی در گونه های نمایشی تلویزیون بپردازد و به این نتیجه رسیده است که هستی و حیات یک برنامه نمایشی در تلویزیون و بالندگی و رکود آن به قاعده مند بودن ساختار متن روایی آن با در نظر گرفتن قواعد رسانه تلویزیون برمی گردد. هر چه ساختار نوشتار آن به سامان تر و قاعده مندتر باشد، ساختار روند زیبایی شناسانه برنامه بر مخاطب تلویزیون تاثیرگذارتر خواهد بود.

در این پژوهش، داستان هفت خوان رستم از منظر ساختارگرایان، تحلیل و بررسی شده است. در بررسی ساختار روایت و داستان، ضمن پژوهش روابط حاکم میان اجزای روایت، به شناخت سازه های داستانی و دریافت الگوی مشترک و محدود می توان دست یافت. در این مقاله، داستان هفت خوان رستم از منظر سه تن از روایت شناسان ساختارگرا، یعنی پراپ، گرماس و تودوروف بررسی شده است. در روش پراپ جستجوی خویشکاری ها و حوزه های عمل اشخاص برجسته تر است. از نظر گرماس داستان ها دارای کنشگرهای شش گانه و سه زنجیره اجرایی، میثاقی و انفصالی هستند. تودوروف نیز در بررسی روایت، تمام داستان ها را به قضایا و جمله هایی تقلیل می دهد که شامل یک نهاد و یک گزاره است، نهاد نقش عامل را دارد و اغلب معادل یک اسم خاص است، گزاره نیز شامل یک صفت یا فعل است. هفت خوان رستم از منظر پراپ دارای مراحل آغازی، میانی و پایانی است و هفت حوزه عمل و خویشکاری های متعددی در آن دیده می شود، شش کنشگر مورد نظر گرماس عبارتند از:فرستنده: زال + فاعل: رستم+ هدف: نجات کیکاووس + یاریگر: جهان آفرین، رخش و اولاد (بعد از اسیر شدن) + رقیب: همه نیروهای شرور در هفت خوان اعم از شیر، اژدها، تشنگی، زن جادوگر، اولاد، ارژنگ دیو و دیو سپید +گیرنده: کیکاووس، از منظر تودوروف این داستان را به قضیه های زیر می توان تقلیل داد: K شاه است، R پهلوان است، D دیو و نیروهای شرور است، K گرفتار D می شود، R، D را می کشد، R، K را از دست D نجات می دهد.

بازی­های رایانه­ای یکی از جدیدترین دستاوردهای فناوری ارتباطی است که رویکرد نوینی در روایت­پردازی دارد. مشارکت و امکان تأثیرگذاری کاربر با گزینش دو یا چند شخصیت در روایت داستانی، این پهنه را نه تنها از دوره سنتی و سیر خطی روایتگری در بازی­ها خارج نکرده، بلکه با معرفی روایت­های تعاملی، آن را وارد دورة جدیدی کرده است. روایت­های تعاملی در بازی­های رایانه­ای در پیوند با گرایش هنری قرار می­گیرد که ضمن اهمیت جنبه­های زیباشناختی روایت، سعی دارند با ارائه یک نقش اثرگذار در شکل­گیری داستان بازی­های رایانه­ای، زمینه­های تعامل با عوامل داستانی آن را فراهم نمایند. پژوهش حاضر، ضمن تبیین نقش تعامل و اهمیت روایت­های تعاملی در ساختار بازی­های رایانه­ای، عناصر شکل دهنده آن را معرفی می­نماید و در پی پاسخ به این پرسش است که چگونه می­توان مدلی برای بازی های رایانه­ای تعاملی ارائه نمود تا  کاربران به شکلی دوسویه در آن شرکت کنند. این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و مبتنی بر دیدگاه رولان بارت در کشف ساختار روایت است. در این زمینه، سه سطح عمده کارکردها، کنش ها و روایتگری در بازی­های رایانه­ای دوسویه تحلیل می­گردد تا مدلی برای ساخت بازی­های رایانه­ای شناسایی شود و مخاطب را به عنوان کنشگر روایت و هدایتگر آن با استفاده از پی رنگ­هایی مشارکت دهد. برای دست یابی به هدف های پژوهش، یکی از نخستین بازی­های رایانه ای تعاملی با نام «مورتال کمبت» مورد تحلیل و بررسی قرار می­گیرد. این بازی شامل مجموعه روایت­هایی با ژانر مبارزه­ای است که در یک دنیای تخیلی به وسیلة خدایان باستانی در هجده قلمرو و یازده مرحله خلق شده است. صنعت بازی های ویدئویی دهه 90، نه تنها بر شکل گیری رسانه های تعاملی تأثیرگذار بود، بلکه حالت های داستانی و سینمایی باکیفیت آن به نوآوری و تکامل ژانر مبارزه ای یاری رساند. با پیشنهاد مدل ساختاری برای تحلیل و بهینه­سازی بازی­های رایانه­ای می­توان افزون بر کمک به کاربران، طراحان، منتقدان در این حوزه، بخشی از زمینه­های لازم برای درک درست را با روایت­های تعاملی بیان کرد. 

بیان مسئله: ظهور دانش روایت شناسی در مجامع دانشگاهی و درک اهمیت روایت در حوزه های مطالعاتی مرتبط با انسان در اواخر قرن بیستم منجر به پدیداری رویکردی شد که از آن به عنوان «چرخش روایی» نیز یاد می شود؛ که در حوزه های مختلف، ازجمله منظر و شهرسازی نیز مورد توجه قرار گرفت. در واقع این نکته که شهرها و مناظر شهری متن هایی قابل تفسیر می باشند که به روایت خاطرات، رویدادها و ادراک شهروندان از شهر می پردازند، باعث شده تا مطالعه پیرامون ماهیت و سازوکار روایتگری در شهرها از اهمیت بسیاری برخوردار باشد. زیرا شناخت درست از ظرفیت های روایتگری منظرشهری می تواند نحوة درک، مداخله و تعامل ما با شهرها را تحت تأثیر قرار بدهد.هدف: هدف اصلی این پژوهش مطالعه و تببین ساختار روایت در منظر شهری به مثابه یک گفتمان روایی و نیز شناخت ابزارهای روایی منظر شهری و سازوکار آن ها در محیط شهری است.روش: روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است. نخست با انجام مطالعه و تحلیل ساختاری روایت، اجزاء تشکیل دهنده و روابط میان اجزاء آن استخراج شده و سپس با استدلال منطقی و تحلیل تحلیل محتوا مفهوم منظر شهری و ابزارهای روایی آن در ساختار نظریه روایت تبیین شده است.یافته ها: هر روایت شامل سه مولفة داستان، گفتمان روایی و مخاطب است که در این ساختار داستان پدیده ای واسطه مند است و گفتمان روایی حلقه اتصال داستان و مخاطب است. براساس تعاریف، منظر شهری نیز گونه ای گفتمان روایی است که واسط و میانجی ذهن شهروندان و کالبد شهر بوده و امکان خوانش لایه های معنایی شهر را فرآهم می کند.نتیجه ­گیری: روایتگری بخشی از ماهیت منظرشهری است و منظر شهری به عنوان پدیده ای عینی-ذهنی که حاصل تعامل شهروندان با کالبد شهر است، به مثابه یک رسانه گفتمان روایی عمل نموده و به کمک ابزارهای روایی مختص یعنی ایجاد بستری تعاملی برای تماس با داستان و نشانه-معناهای عینی و ذهنی خود لایه های داستانی و معنایی شهر را روایت می نماید.

شیواترین و رساترین ابزار بیان و انتقال مفاهیم و انگاره های مورد نظر الهی، در کتاب های آسمانی، بویژه قرآن مجید، روایت و به تصویر کشیدن وقایع و اتفاقات مورد نظر، در قالب «قصه» بوده است.در این مقاله تلاش شده است تا در حد امکان، عناصر، ویژگی ها و مولفه های اساسی قصه های قرآنی، با توجه به مجموعه مفاهیم و اصول اساسی که امروزه در بیان قصه، داستان و درام، (مانند شخصیت و شخصیت پردازی، گره افکنی و گره گشایی، تعلیق و ...) مورد توجه قرار می گیرد، کشف و استخراج شود. نتایج این بررسی بیانگر نقاط اشتراک بسیار بین اصول امروزی داستان نویسی و قصه پردازی با قصه های قرآنی چه در نحوه روایت، چه در اسلوب و ساختار و چه در بهره گیری از ظرایف و فنون هنری و ادبی است. اما در عین حال این قصه ها ضمن برخورداری از ویژگی های ممتاز، بیانگر وجود الگویی مجزا از داستان های بشری و در بر گیرنده مختصات، اسلوب، فنون و ساختار بدیع و منحصر به فردی هستند که ظرفیت های بسیاری را برای بیان و انتقال والاترین مضامین بشری ـ الهی، در قالب های مختلف هنری ـ ادبی؛ بویژه در رسانه های تلویزیون و سینما فراهم می کنند.